Zadania średniej dorosłości

Przedział wiekowy 35-65 określany jest przez psychologów jako średnia dorosłość. W tym czasie pierwsze kroki w roli dorosłych mamy już za sobą. Zazwyczaj codzienne zadania i ich organizacja nie sprawiają nam problemu. Zaczynamy zbierać plony z czasu i wysiłku, który zainwestowaliśmy w wykształcenie, karierę zawodową, rodzinę.

Havinghurst wyróżnia dwa typy zadań rozwojowych w tym okresie. Zadania typu „ja dla innych” obejmują wspieranie dzieci w stawaniu się szczęśliwymi dorosłymi, rozwinięcie w sobie dojrzałości społecznej i obywatelskiej oraz utrzymanie satysfakcjonującej kariery zawodowej. W zadaniach typu „inni dla mnie” uwzględnia: rozwijanie pasji i hobby, przystosowanie się i akceptację fizjologicznych zmian w własnym ciele oraz starzejących się rodziców. Osiągnięcie równowagi pomiędzy zadaniami wykonywanymi dla innych, a zadaniami wobec własnego rozwoju, jest podstawowym elementem poczucia spełnienia i zadowolenia z życia.

Głównym zadaniem średniej dorosłości jest opieka nad rozwojem i światopoglądem młodszego pokoleniem oraz ciągłe komponowanie w sobie tożsamości poprzez osobisty, wielokierunkowy rozwój. Stabilizacja, którą osiągamy na tym etapie życia pozwala na rozszerzanie zainteresowań oraz wzbogacanie życia wewnętrznego. Uczestniczenie w szerszym zakresie w życiu społecznym i kulturalnym.

W okresie średniej dorosłości statystycznie najwięcej osób otrzymuje awans i cieszy się wybitnymi osiągnięciami w sferze zawodowej. Stajemy się najbardziej cenionymi profesjonalistami w swoich dziedzinach.

Średnia dorosłość jest kojarzona z kryzysem połowy życia i negatywnymi stereotypami. Błędnie zaczynamy myśleć, że po czterdziestych czy pięćdziesiątych urodzinach zestarzejemy się w trybie ekspresowym i najczęściej sami wbijamy sobie do głowy frazesy na temat własnej bezużyteczności. Co gorsze – zaczynamy wierzyć, że to inni  tak nas widzą.

Czas połowy życia to wspaniały moment na wprowadzenie zmian, jeżeli dotychczas nie odczuwamy satysfakcji z własnych działań lub przeciwnie podtrzymania i rozwinięcia tych płaszczyzn z których czerpiemy poczucie szczęścia.